Zabytkowy Szpital nr 1 i szpital dla dzieci ul. Łagiewnicka 34/36 (Hanseatenstrasse) » Łódź
foto: aspiryna
Okres międzywojenny - Zabytkowy budynek przy ul. Łagiewnickiej 34/36 powstał w latach 1922/30 ze składek społecznych Kasy Chorych. Projektantem szpitala był inżynier Witold Szereszewski. Budynek składał się z frontu i oficyn zamykających zwarty czworobok, wewnątrz którego znajdował się dziedziniec. Budynek był wyposażony w instalację elektryczna, wodociągową, kanalizacyjną, centralne ogrzewanie i windy. Od frontu, od strony ulicy był zbudowany podjazd dla karetek. Budynek szpitala był nowoczesny zbudowany w stylu modernistycznym, była to na owe czasy nowa myśl architektoniczna. W holu głównym szpitala znajdował się napis „Nic nad zdrowie, ani lepszego, ani droższego”, fragment fraszki Jana Kochanowskiego. Rok 1934 przynosi zmiany Kasa Chorych zmienia się na Ubezpieczalnię Społeczną, a Poradnię włączono do miejskiej sieci ubezpieczenia zdrowotnego. W roku 1937 dobudowano skrzydło, gdzie mieścił się odział ginekologiczno - położniczy na 150 łóżek. W roku 1938 otrzymał miano szpitala klinicznego i był oddziałem Szpitala im. Mościckiego.
Okres Okupacji – Po wybuchu wojny w 1939 roku i wkroczeniu wojsk hitlerowskich szpital był lazaretem dla żołnierzy niemieckich i jeńców wojennych. Od lutego 1940 roku budynek znalazł się na terenie getta, pełnił funkcję szpitala nr 1 dla ludności żydowskiej. Na terenie szpitala mieszkał Chaim Moderach Rumkowski piastujący funkcję przewodniczącego Starszeństwa Żydów w Getcie Litzmannstadt. Kierował on poprzez tzw. Centralny sekretariat całą wewnętrzną organizacją życia publicznego i gospodarczego w Getcie. W szpitalu również swoja siedzibę miał Wydział Zdrowia. Wydziałem kierowali kolejno Dawid Helman, Leon Szynkier i Wiktor Moller. 15 września 1942 roku szpital zlikwidowano. Chorych zamordowano lub wywieziono do obozu w Chełmie nad Nerem. Po likwidacji szpitala w jego budynku zorganizowano zakład krawiecki szyjący mundury dla wermachtu, pracami tymi kierowała Dora Fuchs.
W roku 1944 Getto Litzmanstadt zlikwidowano. Całą ludność żydowską przetransportowano na stację Radegast na Marysinie, a stamtąd przewieziono do obozów w Chełmnie i Oświęcimiu. Ostatnim transportem, odjechał Chaim Moderach Rumkowski, wraz z rodziną.
W gmachu szpitala pozostawiono około 600 osób tzw. Komando do czyszczenia obozu. Potem zostali wywiezieni na roboty do Niemiec. Budynki w getcie były burzone jeden po drugim jako siedliska zła i wszelakich chorób. Budynek dawnego szpitala ocalał.
Po wojnie – Budynek szpitala z pożogi wojennej ocalał w całości. Po wyzwoleniu miasta służył jako lazaret dla rannych żołnierzy. Po wyleczeniu wszystkich rannych żołnierzy szpital wraz z wyposażeniem przekazano miastu. Po remontach znowu stał się szpitalem Klinicznym. W związku z wartościami historyczno – architektonicznymi cały kompleks został wpisany do rejestru zabytków województwa Łódzkiego, stało się to 20 stycznia 1971 roku pos nr A/107. Okazało się, że dalsza rozbudowa i modernizacja zabytkowego szpitala jest nie opłacalna , a ponadto miastu zabrakło funduszy. Po kupieniu budynku przez spółkę Prywatne szpitale był to początek końca placówki szpitalnej.
Galeria
Historia miejscowości
Aby dodać komentarz - Zaloguj się! Wasze komentarze
|
||||||||
|
Odsłon: 2368 |
||||||||
