Akwedukt nad jez. Karnickim » Ligi
foto: Ewingi
Rzadki to przypadek w skali światowej, aby kanał spławny wiódł przez jezioro po nasypie. Konieczność takiego rozwiązania zaszła przy budowie odgałęzienia kanału Elbląskiego na zachód od Miłomłyna do jez. Jeziorak. Okazało się bowiem, że poziom leżącego na szlaku jez. Karnickiego jest o 3 m niższy od poziomu jez. Jeziorak i o 2 m niższy od poziomu jez. Ilińsk koło Miłomłyna.
Szukając najprostszego rozwiązania tej trudności, aby umożliwić komunikację statkom w tym kierunku przez wspomniane jezioro, usypano na jego dnie (poprzez środkowe zwężenie), wał wysokości 6 m, długości 484 m i szerokości 50 m. Środkiem wału poprowadzono rynnę szerokości 10 m i głębokości 1,5 m. Przy budowie pracowało 1200 robotników. Do jesieni 1850 r. cały odcinek z Miłomłyna do Zalewa nadawał się już do żeglugi (jez. Jeziorak i Ewingi łączył kanał Dobrzycki, najstarszy żeglowany kanał w Polsce, zbudowany w latach 1331-1334).
Dzięki zrealizowaniu koncepcji mostu kanałowego poprzez jez. Karnickie, uniknięto kosztownej budowy śluz. Tym samym jez. Karnickie podzielono na dwie części, a dla utrzymania jednakowego poziomu wód w obu częściach zbudowano pod nasypem odpowiednie przepływy (przepusty typu syfonu). Przy okazji spuszczono także częściowo wody jez. Karnickiego – 0,8 m.
Płynąc akweduktem nie widzimy, że płyniemy ponad jeziorem, gdyż nasyp obsadzono gęstą roślinnością, która tworzy niemal zamknięty szpaler.
Galeria
|
Aby dodać komentarz - Zaloguj się! Wasze komentarze
|
||||
|
Odsłon: 2941 |
||||