Kościół par. p.w. św. Marcina z 1825 r. » Bukówiec Górny
foto: Humorysta
Historia: w dokumentach pisanych Bukówiec pojawia się w roku 1210, za sprawą dokumentu Władysława Odonica do zakonu cystersów. Z nadania w/w Władysława Odonica w 1230 roku, pierwszym właścicielem Bukówca oraz sąsiadujących osad zostaje Piotr Detlebowic, następnie jego syn Blizbor sędzia poznański. Rok 1255 lokacja Bukówca Małego, rok 1270 lokacja Bukówca Wielkiego. W roku 1450 r. obie osady należące do rodu Gryżyńskich ( z nadania króla Kazimierza Wielkiego w 1344 roku ) - zostają scalone w jedną. W roku 1564 ówczesny właściciel Bukówca Andrzej Opaliński ( 1540 - 1593 ) herbu Łodzia, marszałek wielki koronny, starosta leżajski i śremski, kasztelan przemęcki, sprowadza z Łużyc pierwszych osadników. Druga połowa XVII w. oraz pierwsze lata wieku XVIII, to niespokojne czasy dla okolic Krainy Przemęckiej z Bukówcem ( przemarsze obcych wojsk, grasujące bandy rabusiów złożone z dezerterów, grabierze, mordy, napady, epidemie ). W 1738 roku ' Klucz Włoszakowicki ' z Bukówcem własność Stanisława Leszczyńskiego ( 1677 - 1766 ) herbu Wieniawa, króla Polski w latach 1705 –1709 i 1733 – 1736, nabył Aleksander Józef Sułkowski ( 1695 - 1762 ) herbu Sulima, ' podobno' syn Augusta II. W roku 1776 nowym właścicielem pałacu we Włoszakowicach zostaje lekkoduch Franciszek de Paula Sułkowski ( 1733 - 1812 ) syn Aleksandra Józefa. Zadłużony po uszy Franciszek sprzedaje w roku 1782 całe dobra księciu Schönaich. W rękach rodziny Schönaich dobra pozostawały do 1918 roku. 6 stycznia 1919 roku ogłoszono przynależność Bukówca do Polski. 15 września 1939 roku do wsi wjechały oddziały niemieckiego wojska, pozostały do stycznia 1945 roku.
Galeria
|
Aby dodać komentarz - Zaloguj się! Wasze komentarze
|
||||
|
Odsłon: 1753 |
||||